Inne cechy chondr:

• Struktura poikilitowa (poikilitic)

• Wietrzenie kryształów

• Euhedralne kryształy

• Inkluzje stopu Fe-Ni i siarczków

• Chondry zespolone (złożone) – chondry sklejone i „plastyczne”

Zobacz również

Galerie chondr porfirowych – PO, POP, PP

Galerie chondr nieporfirowych – RP, BO, C

Chondry typu – GOP, G, inne

„Megachondry”

Źródła (sources)

Autorzy zdjęć (za zgodą): Anne Black (AB), Jeff Rowell (JR), John Kashuba (JK), Tom Phillips (TP)

Struktura poikilitowa (poikilitic)

JaH 055

JaH 055, chondryt zwyczajny L4-5.

Obraz złożony w świetle odbitym i przechodzącym przy skrzyżowanych polaryzatorach. Spotyka się często małe kryształy oliwinu „zanurzone” w kryształach piroksenu, taką teksturę nazywa się poikilitową (poikilitic) i jest ona charakterystyczna np. dla chondr PP typu I (fot. TP).

JaH 073

JaH 073, chondryt zwyczajny L6.

Obraz złożony w świetle odbitym i przechodzącym. Struktura poikilitowa – małe kryształy oliwinu „zanurzone” w większym krysztale piroksenu (fot. TP).

 

Niesklasyfikowany chondryt.

Widoczna struktura poikilitowa. Prawdopodobnie jest to ziarno piroksenu poprzetykane małymi anhedralnymi ziarnami oliwinu/piroksenu?

Wietrzenie kryształów

Moss*

Moss*, chondryt węglisty CO3.6; powiększenie ×160.

Obraz złożony w świetle odbitym i przechodzącym. Na krawędziach fenokryształów widać oznaki wietrzenia oliwinu/piroksenu. (Tu widać to na większym powiększeniu ×400) (fot. TP).

NWA 5142

NWA 5142, rzadki typ chondrytu zwyczajnego L/LL4-5.

Obraz w świetle odbitym. Jest to prawdopodobnie popękana skrytokrystaliczna chondra. Wzdłuż płaszczyzn pęknięć widać oznaki wietrzenia minerałów (fot. TP).

Euhedralne kryształy

 

Niesklasyfikowany chondryt.

Obraz w świetle odbitym. Wewnątrz porfirowej chondry widać ładnie wykształcony euhedralny kryształ (fot. TP).

Moss*

Moss*, chondryt węglisty CO3.6; powiększenie ×160.

Światło przechodzące. Ładnie wykształcone euhedralne kryształy (fot. TP).

Moss*

Moss*, chondryt węglisty CO3.6; powiększenie ×160.

Światło przechodzące. Ładnie wykształcony euhedralny kryształ (fot. TP).

Inkluzje stopu Fe-Ni i siarczków

Moss*

Moss*, chondryt węglisty CO3.6; powiększenie ×1600.

Światło odbite. Wewnątrz kryształu krzemianowego (chondry?) widoczne drobne (zdjęcie w bardzo dużym powiększeniu) owalne inkluzje stopu Fe-Ni. Widać na ziarnach również linie Neumanna. Inkluzje stopu Fe-Ni i troilitu są popularne w chondrytach węglistych (fot. TP).

Moss*

Moss*, chondryt węglisty CO3.6; powiększenie ×1600.

Światło odbite. W otoczeniu kryształów krzemianowych widoczne drobne owalne inkluzje stopu Fe-Ni. Widać na nich również linie Neumanna i różną orientację kryształów kamacytu (fot. TP).

Chondry zespolone (złożone) – chondry sklejone i „plastyczne”

Chondry zespolone stanowią około 2,4% wszystkich chondr. Można wyróżnić kilka ich typów.

  Chondry przylegające (adhering compound chondrules) – złączone chondry wykazujące ślady wcześniejszej plastyczności. Chondry przylegające można jeszcze podzielić na dwa podtypy. Pierwsze to chondry złożone bliźniacze (sibling compound chondrules), gdy sklejone są chondry o podobnych teksturach i składzie oraz drugie chondry złożone niezależne (independent), gdzie sklejone chondry są o różnych teksturach i składzie.

  Chondry złożone otoczone (enveloping compound chondrules) – jedna lub kilka chondr zamknięte kompletnie wewnątrz innej chondry.

Brownfield (1937)

Brownfield (1937), chondryt zwyczajny H3.7.

Dwie sklejone, przylegające chondry. Musiały być plastyczne, gdy się formowała ta para kropli (fot. JK).

NWA 2372

NWA 2372, chondryt węglisty CK4.

W chondrze porfirowej zatopiona mała chondra belkowa (BO) (fot. JK).

Mount Tazerzait*

Mount Tazerzait*, chondryt zwyczajny L5.

Wewnątrz polisomatycznej dużej chondry belkowej (BO) widać małą, dobrze wykształconą drugą chondrę belkową (fot. JK).

Zegdou

Zegdou, chondryt zwyczajny H3.

Mała idealnie owalna chondra wewnątrz chondry porfirowej. W dolnej części chondry widać jeszcze dwie (trzy?) małe chondry przylegające do wewnętrznej ściany! Wielkość pola 1,2 mm (fot. JK).

Allende*

Allende*, chondryt węglisty CV3.2.

Chondra typu BO. Widoczna na dole po lewej stronie chondra ma taką samą orientację co fragment chondry większej, takie chondry nazywamy siostrzanymi. Ta mniejsza pewnie przylgnęła do większej jeszcze w stanie plastycznym (fot. JK).